επισκευάζονταν σε ένα συνεργείο.
Έχουμε φθάσει στην περιοχή Κυψέλη, που είναι αρκετά πυκνοδομημένη.
Εδώ τα πράγματα είναι σκληρά. Η φωτιά έχει περάσει μέσα από τα σπίτια,
και νοιώθεις πως είναι θέμα χρόνου να δεις την πρώτη καμμένη οικία. Και
πραγματικά μέσα στα δεκάδες κατεστραμμένα πεύκα, ξεπροβάλει το άγριο
θέαμα ενός καμένου σπιτιού. Δεν μοιάζει με κύρια κατοικία, αλλά είναι
παντελώς κατεστραμμένη. Ένα άδειο κουφάρι, στέκει σαν φάντασμα να
θυμίζει την μανία της φωτιάς.
Οι εικόνες επαναλαμβάνονται αφού βρισκόμαστε στην καρδιά του γεγονότος.
Τώρα τα πεύκα είναι περισσότερα καμμένα και λιγότερα υγιεί. Η παραδοσιακή
ταβέρνα Πλάτανος και το βενζινάδικο λίγο πιο πάνω, μοιάζει να γλίτωσαν από
θαύμα. Όλη η αριστερή πλευρά όπου βρίσκεται και το χωρίο του Καλάμου,
όπως ανεβαίνει,είναι κατεστραμμένη και απορείς τι θα δεις όταν φθάσεις σε
αυτό.
Από την πλατεία στρίβουμε δεξιά μας, για να πάμε προς τις κατασκηνώσεις
και το μοναστήρι του Συμεών. Η φωτιά πέρασε μέσα από το χωριό,
κυριολεκτικά. Σε απόσταση 500 μέτρων από την κεντρική πλατεία, βρήκαμε
ακόμα μια καμμένη οικία. Τα διπλανά σπίτια σε απόσταση ελάχιστων μέτρων
που σώθηκαν (πάνω από δέκα), έχουν ”καψαλισμένους” τους κήπους και τα
λιγοστά δένδρα της αυλής τους, αποδεικνύουν το μέγεθος της μάχης που
δόθηκε, προκειμένου να σωθούν. Δυο γεροντάκια βγαίνουν, από το φτωχικό
σπίτι μόλις αντιλαμβάνονται την παρουσία μας, και πέφτουν με ευγνωμοσύνη
να ευχαριστήσουν τον συνοδό μας, μέσα σε κλάματα για την βοήθεια που
τους προσέφεραν λίγες ημέρες πριν. Συγκλονιστικές στιγμές…..
Το ίδιο σκηνικό και στην περιοχή των κατασκηνώσεων. Το μαύρο κι η
καταστροφή παντού, εκτός ευτυχώς των εγκαταστάσεων, που
προστατεύτηκαν στο έπακρο, καθώς και του έμψυχου δυναμικού, που
κατάφεραν να εκκενώσουν γρήγορα. Υπολογίζουν πως πάνω από 500 άτομα
μετακινήθηκαν τάχιστα και με ασφάλεια, προτού τα πράγματα γίνουν
δύσκολα. Άλλωστε αυτή ήταν και η κύρια επιδίωξη, όλων των εμπλεκομένων
φορέων. Καμιά ανθρώπινη απώλεια, καμιά χαμένη ανθρώπινη ζωή. Και
ευτυχώς επιτεύχθει.
Στον Άγιο Συμεών, η καταστροφή σταμάτησε ακριβώς στην πόρτα!!!!!
Απίστευτη εικόνα, μοιάζει με θαύμα. Περιμετρικά στη μονή, καμμένα
παντού(και ένα μικρο δωμάτιο που οι μοναχοί αγιογραφούσαν), παραδομένα
στο πύρινο μέτωπο και ένας δρόμος τριών μέτρων, σταμάτησε τον όλεθρο.

Ακόμα μια μάχη δόθηκε με το θεριό, που νικήθηκε, χάρη στις προσπάθειες
κάποιον ανθρώπων, γνωστών και αγνώστων.
Και εκεί καταλήγουμε. Πολλά έγιναν, που δεν θα μάθουμε ποτέ. Ανθρώπινες
στιγμές, εντάσεις, πόνου αγωνίας. Ο άνθρωπος βοήθησε τον άνθρωπο,
βάζοντας τον κόπο, τον πόνο την αυταπάρνηση, τον κίνδυνο, σε δεύτερη
μοίρα. Τέτοιες στιγμές φέρνουν κοντά όλους μας, θυμίζοντας μας πως η
ευδαιμονία και η ματαιότητα της ζωής, για μια στιγμή μοιάζουν ευτελή
συναισθήματα, μπροστά στον αληθινό όλεθρο. Εκεί που τα συναισθήματα
παγώνουν και το μεγαλείο της ψυχής του καθενός, δίνει στηρίγματα μέσα από